W sobotę 27 kwietnia br. pięć pań z naszej parafii uczestniczyło w konferencji delegatek kół pań diecezji cieszyńskiej, która odbyła się w Skoczowie. W konferencji uczestniczyło blisko 40 osób, przyjechała również trzyosobowa delegacja Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania z Czeskiego Cieszyna z ks. Zdenką Pastuszkową. Temat spotkania” O dzielności w przeciwnościach” dotyczył życia diakonis i losu diakonatu. Spotkanie rozpoczęła s. Wanda Wieczorek rozważaniem Słowa Bożego. Przypomniano diakonisy i ich odwagę, jak również przeciwności z którymi musiały się zmierzyć.

 Władysława Magiera przybliżyła nam postać siostry Anny Klimszy, pierwszej przełożonej Diakonatu Eben–Ezer, natomiast Elżbieta Cieślar mówiła o siostrze Jadwidze Kunert, która była duchową przewodniczką wielu osób. Diakon Aleksandra Błahut–Kowalczyk wspomniała matkę przełożoną Danutę Gerke, która prowadziła diakonat w bardzo trudnych latach powojennych. O teraźniejszej działalności diakonatu opowiadała siostra Lidia Gottschalk. W drugiej części spotkania każda z pań przedstawiła się, oraz panie wymieniły doświadczenia z działalności w swoich parafiach. Na zakończenie spotkania modlitwę zmówiła diakon Karina Chwastek–Kamieniorz.

 A. Cz.

Prostota ewangelii

Pasyjny piątek 22 marca 2013

Czas Łaski

2Kor. 6 1-2

Często cierpimy na choroby pochodzenia wirusowego bądź bakteryjnego, nazywamy je infekcjami, zarażamy się nawet nie wiadomo gdzie, a ich przyczyny często naszym okiem są nie dostrzegalne. Rodzimy się z infekcją najgroźniejsza – grzechem, który zniewala nasze życie, nieraz czyniąc z niego taki marazm z którego nie sposób się nam uwolnić, lub taką beznadziejną pustkę że nie widzimy sensu życia.

Bóg nie pozostawił nas samym sobie, ulitował się posyłając swego syna Jezusa Chrystusa, który swą przelaną krwią wyjednał nam zbawienie i jest naszym jedynym lekarzem. Czy zwróciłeś się już do niego i prosiłeś o pomoc? Czas łaski ? Oto teraz czas łaski oto teraz dzień zbawienia – czytał Jezus w świątyni Jerozolimskiej przeszło dwa tysiące lat temu i ten czas trwa do dziś. Dzień zbawienia- to dzień w którym człowiek zrozumie, że może być wyratowany i przyjmie ofertę ratunku, nie zależnie, jak bardzo infekcja grzechu zniszczyła już życie. Czy w moim życiu taka decyzja, miała miejsce?

Pasyjna sobota

23 marca 2013

Miejsce dla Jezusa, Łuk. 9,58

Zastanawiałeś się już kiedyś dlaczego wszechmogący Ojciec Bóg nie przygotował odpowiedniego miejsca na ziemi dla swojego jedynego syna zanim go tu posłał ? Dlaczego Jezus -cieśla, nie zbudował sobie choć małego domku dla siebie? Bo od samego początku całym sobą głośno mówi. Ty przyjm mnie do siebie. Chcę być z tobą pośród was.

Jak przyjęliśmy Króla? stwórcę wszechświata? W Betlejem zaoferowaliśmy mu oborę, a w Jerozolimie śmietnisko, bo tym było miejsce Golgoty, publicznym wysypiskiem. Po zmartwychwstaniu Jezus Chrystus stał się istotą duchową i chce mieć w nas mieszkanie. Czy moje serce nie jest często taką oborą, tam nie pachnie sianko tam śmierdzi grzech! A Jezus swoją krwią je oczyszcza i mówi jesteś moją świątynią. To Bóg czyni, przez swą łaskę niezasłużenie. Ale czy miał w moim życiu miejsce dzień zbawienia? Czy w moim życiu jest miejsce dla Jezusa?

Pasyjne nabożeństwo niedzielne

24 marca 2013

Wielkie zadanie czy warto je realizować Łuk. 8 23-24

Jeśli kto chce iść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie i naśladuje mnie. Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, jeśli siebie samego zatraci lub szkodę poniesie.

Bóg dał nam wolną wolę wybór należy do nas. Nie chce na siłę naszego życia, czasu, talentów i nie wprowadzi się do nas bez zaproszenia. Ale czy warto skoro trzeba brać nieraz krzyż, naśladować, a my przecież chcemy iść własną drogą, tylko czy ta nasza własna nie zaprowadzi nas donikąd? Albo gorzej do wiecznego oddzielenia od Boga?

Z ludzkiego krótkowzrocznego patrzenia, nie warto, ale Bóg patrzy dalej on widzi wieczność i przygotował ją dla nas, i zaprasza ciebie i mnie.Chcesz spędzić ją z Nim?

W kazaniach prowadził nas ks. Stanisław Kaczmarczyk, muzycznie chór mieszany i zespoły z Goleszowa. Tak proste i jasne słowa ewangelii, potwierdzone wieloma przykładami, długo pozostaną w pamięci i niech przyniosą owoc w naszym życiu.

Zachęcam do przesłuchania na stronie internetowej.

Szklorz. A

Pro Christ 2013

Tegoroczne spotkania Pro Christ transmitowane drogą satelitarną z Porsche Arena w Stuttgarcie odbywały się od 4-tego do 11-tego marca. Miejscem spotkań w Goleszowie była sala OSP. Tematy kolejnych wieczorów brzmiały następująco: Gdzie jest szczęście?; Czy żyjemy w sieci grzechu?; Co pieniądze mają wspólnego z wiarą?; Co pomaga, gdy cierpienie rodzi gorycz?; Mój Bóg, twój Bóg, czyj Bóg?; Ile są warte nasze wartości?; A gdy miłość umiera?; Czy przyszłość jest przegrana?

 Każdy z wieczorów rozpoczynał się od programu lokalnego, którym były w poszczególnych dniach: śpiew chóru mieszanego, chóru z Kozakowic, chóru męskiego, zespołu usługującego na spotkaniach dla małżeństw, zespołu młodzieżowego, rozmowa z mieszkańcem naszej gminy zmagającym się z ciężką chorobą , krótki film o poprzednim przekazie Pro Christ oraz animowane filmiki o szerokiej drodze prowadzącej na zatracenie i o konieczności wysłuchania ludzi wiary, których Pan Bóg daje nam spotykać na naszych życiowych drogach. Każdy wieczór miał swojego prowadzącego, który przywitaniem i krótką modlitwą rozpoczynał program lokalny. W tym roku wszystkie wieczory miał swoimi rozważaniami wypełniać ks. Ulrich Parzany, jakież było jednak zaskoczenie, gdy na początku pierwszego przekazu okazało się, że ks. Parzany znalazł się w szpitalu. Jednak znalazł się godny jego zastępca i pierwsze dwa wieczory mogły się odbyć, a tematy rozważań były zaplanowanymi tematami.

 Zdziwienie ogarnęło wszystkich , kiedy w trzeci wieczór ks. Parzany swoje przemyślenia wypowiadał z pełnym zaangażowaniem bez śladu choroby. Pan Bóg wzmocnił prelegenta tak bardzo, że mógł on bez przeszkód, w bardzo emocjonalny sposób przemawiać już we wszystkie kolejne wieczory. Na początku każdego przekazu mogliśmy się przenosić w różne miejsca, gdzie tak ,jak w Goleszowie spotykali się ludzie chcący posłuchać tego co miało miejsce w Stuttgarcie. Miejsc takich było w całej Europie ponad 800, a wystąpienia były tłumaczone na ponad 20 języków. Swoimi świadectwami w „Porsche Arena” i nie tylko dzielili się ludzie w różnym wieku, o różnych życiowych drogach, którzy czasami dopiero w dramatycznych okolicznościach poznawali Jezusa i powierzając mu swoje życie odnajdywali spokój i zupełnie nowy sens życia.

 Ks. U. Parzany i jego „początkowy” zastępca rozważając tak różne, wymienione na początku tematy zwracali uwagę słuchaczy na przemiany człowieka po przyjęciu do serca Zbawiciela i powierzeniu mu całego swojego życia, co nie uwalnia człowieka od problemów ale daje siłę i radość z każdego kolejnego dnia przeżywanego wspólnie z Jezusem. Modlitwa końcowa każdego wieczoru zachęcała do przyjęcia w swoje życie Chrystusa, łączyła ona zebranych w Stuttgarcie i we wszystkich miejscach odbioru Pro Christ. Po zakończeniu transmisji zebrani mogli przy kawie, herbacie i ciasteczkach wymieniać swoje poglądy, dzielić się swoimi spostrzeżeniami ,czy zwyczajnie porozmawiać na co często w ”zagonionej współczesności” brakuje czasu. Wszyscy uczestnicy „goleszowskiego” Pro Christ z pewnością wiele z ewangelizacji wnieśli do swojego życia, dla niektórych może był to impuls do przyjęcia w swoje życie Zbawiciela.

 Wielkie podziękowania dla tłumaczy pracujących w Niemczech, ale szczególne podziękowania należą się tym wszystkim, którzy poświęcili wiele czasu na przygotowanie i zorganizowanie całości przekazu w Goleszowie. Wymagało to szczególnego zaangażowania, poniesienia wielu kosztów, ale modlitwy o zorganizowanie tej ewangelizacji zostały wysłuchane, a wszystko odbyło się z wielkim pożytkiem dla uczestników.

Właściwe proporcje - SM 2013

Kolejny-trzeci raz spotkaliśmy się ze sobą nawzajem, patrząc na starotestamentowe małżeństwa, zadając sobie pytanie. Czy „tych dwoje do poprawki?” Musimy z całą pewnością przyznać,że choć czas starotestamentowy taki odległy, to problemy w małżeństwach wciąż te same, i wymagamy wciąż poprawki, dzień po dniu. W temacie poprowadził nas Ks. Marcin Pilch z czeskiego Cieszyna za co bardzo dziękujemy.

Izak i Rebeka małżeństwo zawarte z miłości, piękny romantyczny początek i życie,które kładzie swoje cienie. Brak dzieci, bezpłodność Rebeki,to ból, który nie można tak sobie porzucić. Izak dwadzieścia lat modli się o swoją żonę i Bóg go wysłuchuje. Ezaw i Jakub. Narodziło się szczęście,dzieciaki, tak długo oczekiwane, a wraz z nim pojawia się rysa,która powoli doprowadza do poważnego w skutkach konfliktu, dlaczego? Ezaw- syn ”tatuśka” wojowniczy, twardy,myśliwy,lekkomyślny,lubi być poza domem.

 Jakub- syn „mamuśki” delikatny,podstępny, domator.

 Brakuje w tym dobrym domu jedności w wychowywaniu,miłość nie jest jednakowo dzielona,może czasem oko taty przymyka się gdy widzi lekkomyślność Ezawa,ale (przecież on jest taki słodki). Brak nam konsekwencji w równym obdarowywaniu, traktowaniu, dyscyplinowaniu, wymaganiach, dzieleniu obowiązków. Rebeka, taka dzisiejsza mamuśka. Chronimy swoich synów,nieraz nie pozwalamy im tak naprawdę dojrzeć i dorosnąć, nie uczymy ich właściwie, odpowiedzialnie,z świadomością konsekwencji walczyć. Mają dwadzieścia lat a my traktujemy ich jak małe dzieci. Rebeka chciała pomóc Jakubowi niestety po swojemu, nie po Bożemu.

 W konsekwencji bracia rozstają się w gniewie,złości,nienawiści, na długich dwadzieścia lat. Ezaw,zawiedziony zdradzony, jest powodem smutku dla swoich rodziców,żeni się z cudzoziemkami a Bóg jest dla niego daleki. Jakub, musi uciekać przed gniewem brata. U wuja spotyka miłość swojego życia,i choć haruje na nią siedem lat, zostaje oszukany, otrzymuje Leę. Kłamstwo i podstęp wróciło się. Ojciec tak naprawdę unieszczęśliwia Leę,skazuje ją na życie u boku męża, który ją nigdy nie pokocha. Tylko dlatego że tak nakazuje „dobra” tradycja,i też dlatego,że widzi w zięciu niezły potencjał gospodarczy,i chce go wykorzystać dla siebie. Lea i Rachela, dwie siostry, jeden mąż plus dwie służące,które Jakub dostaje jako żony do rodzenia.

 Zazdrość o miłość męża,i rywalizacja o ilość synów których Lea ma a Rachela dopiero po wielu latach. To dwie czarne chmury, które stale ciążą nad domem Jakuba. Jakub kocha synów ale ta miłość jest inna dla synów Lei a szczególna dla synów Racheli. To doprowadziło do znienawidzenia Józefa przez braci i sprzedania go. Czy tak nie jest,że nawet drobne różnice w okazywaniu miłości rodziców względem dzieci ciągną się za nami, niemając końca nieraz całe życie i sprawiają, że dorośli mężczyźni i kobiety żyją w poczuciu jakiegoś braku, którego nie umieją nawet nieraz sprecyzować.

 Kilka wniosków:

 Boży wzorzec rodziny to jeden mąż i jedna żona.

 Rodzina to zbiór niedoskonałych grzesznych ludzi.

 Każdy zasługuje w niej na tę samą miłość.

 Zazdrość i rywalizacja boleśnie rozrywa bliskie relacje.

 Małe kłamstwa prowadzą do coraz większych.

 Pojednanie zawsze jest możliwe, ale czasem na nie musimy długo czekać.

 Rozmowa,nigdy z niej nie rezygnujmy,nawet jeśli boli.

 Modlitwa to oręż,do walki z grzechem i naszą ludzką słabością i niedoskonałością.

 Nawet największe upadki,Bóg może obrócić w dobro , to nie znaczy jednak,że unikniemy konsekwencji.

Zapraszamy 13.kwietnia ostatnie spotkanie z cyklu „Tych dwoje do poprawki”?

Alina Szklorz

Międzynarodowe Mistrzostwa Młodzieży Ewangelickiej w Poznaniu

W dniach 27-30 kwietnia odbyły się Międzynarodowe Mistrzostwa Młodzieży Ewangelickiej w Poznaniu. Pomimo ograniczonej ilości nagród można powiedzieć, że każdy uczestnik spisał się na medal. Pierwszego dnia czekał na nas grill oraz koncert zespołu N.O.C. Następnie udaliśmy się do ZSGD by tam odpocząć przed czekającymi nas zawodami.

 W sobotę 28 kwietnia po śniadaniu i porannej modlitwie, zawieziono nas na hale gimnastyczne POSiR. Osoby, które nie uczestniczyły tego dnia w rozgrywkach mogły wybrać trzy opcje: Kibicowanie juniorkom i seniorkom grającym w siatkówkę lub juniorom i seniorom grającym w piłkę ręczną, albo zwiedzanie miasta Poznań. Od godziny dwunastej tym razem na juniorów i seniorów czekały mecze siatkówki, pozostali zaś mogli udać się na lunch. Ostatnia była koszykówka. Tym razem mecze juniorek, juniorów, seniorek i seniorek odbywały się w tym samym momencie na wszystkich trzech salach.

Po zakończeniu tego dniowych rozgrywek wróciliśmy się do ZSGD. Zjedliśmy tam obiadokolacje i poszliśmy na sale gimnastyczną, gdzie czekało nas ogólne podsumowanie tego dnia, oraz wręczenie nagród. Jedyna Goleszowska drużyna juniorów nieźle spisała się tego dnia gdyż zdobyła: złoty medal w piłce ręcznej, srebrny w siatkówce i kolejny złoty w koszykówce. Pod sam koniec dnia młodzież mogła się rozerwać, gdyż czekał nas koncert rapu.

 Niedziela oznaczała drugi dzień rozgrywek, ale najpierw pojechaliśmy do Kościoła Łaski Bożej na nabożeństwo. Tym razem znowu poszczególne osoby mogły wybrać czy chcą jechać do ZSGD, by tam obserwować mecz tenisa stołowego, oraz szachy, czy do POSiR Rataje, żeby patrzeć na zmagania drużyn w bowlingu i siatkówce plażowej. Tego dnia drużyny z Goleszowa znowu odniosły sukcesy: brązowy medal za bowling i srebrny za siatkówkę plażową. Zaś w ZSGD spierali się indywidualnie nasi zawodnicy: kapitan Jakub Pustówka zdobył złoty medal za tenis stołowy singiel, oraz Andrzej Mazur, także złoty medal za szachy.

 Poniedziałek 30 Kwietnia i tym samym ostatni dzień rozgrywek, okazał się równie emocjonujący jak poprzednie. Czekał nas turniej piłki nożnej i lekkoatletyka. Od godziny dziewiątej do jedenastej obserwowaliśmy indywidualną rywalizację w biegach i skoku w dal. Do godziny piętnastej odbywały się mecze juniorów i seniorów piłki nożnej. Zainteresowani mogli także obejrzeć Pokaz Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych.

 Tym razem Goleszów znowu miał coś do powiedzenia: W biegu na 1000 metrów na trzecim miejscu uplasował się Piotr Gajdzica, na drugim miejscu w skoku w dal - Eryk Sztwiertnia, oraz pierwsze miejsce w piłce nożnej.

 Choć Goleszów nie okazał się najlepszym zespołem w kwalifikacji medalowej i tak wszyscy uczestnicy świetnie się spisali. Pomimo jakże licznej konkurencji i niewiarygodnego upału, nasza drużyna wraz z indywidualnymi uczestnikami zdobyła pięć razy pierwsze miejsce, trzy razy drugie, oraz dwa razy trzecie. Trzeba także pamiętać, że w ten zjazd nie polegał tylko na rywalizacji pomiędzy drużynami, chodziło o to byśmy ze sobą współpracowali, bo kiedy jesteśmy zgrani możemy wszystko osiągnąć, to na tym głównie skupiały się mistrzostwa.

 Pod sam koniec pragnę podziękować Karinie Chwastek-Kamieniorz, za zorganizowanie wszystkiego, oraz wszystkim uczestnikom mistrzostw, za jakże ogromną determinację i wytrzymałość.

 Natalia Pinkas

Bóg na pierwszym miejscu?

W czasie ferii dzieci się nudzą…. Ale w Lesznej nie musiały, bo mogły spędzić 3 dni z rówieśnikami na zorganizowanym dla nich zimowym klubie biblijnym.

Głównym bohaterem spotkań był Dawid — nastolatek, który miał odwagę przeciwstawić się złu. Nie zgadzał się z tym, by imię Pana Boga było lżone i, zawstydzając wojsko izraelskie na czele z królem Saulem, pokonał mierzącego ok. 3 metry wroga nr 1 — Goliata.

Czy współczesne dzieci mogą być podobne do Dawida? Czy są w stanie poradzić sobie z takimi olbrzymami jak: strach, śmierć w rodzinie, utrata pracy przez rodziców albo jeszcze gorzej: rozwód rodziców? Tak, jeśli swoją ufność pokładać będą w Bogu, który jest wszechmocny, jeśli szczerze będą trwać w Nim i nie będą się wstydzić tego, że Bóg jest dla nich najważniejszy.

Nam, organizatorom podobnych spotkań, bardzo zależy na tym, aby to, czego uczy Biblia, mogło się zakorzenić w sercach tych, przed którymi jest całe życie, żeby mogli wydawać owoc we właściwym czasie, gdy trzeba będzie podejmować różne decyzje. Powierzajmy nasze dzieci opiece Pana Boga codziennie i módlmy się, aby wybrały to, co najcenniejsze i nigdy nie przeminie — życie z Bogiem.

Oprócz historii o Dawidzie, zabaw, konkursów i prac plastycznych, dzieci poznały też Jonathana Gofortha i Georga Muellera – mężczyzn, którzy postawili Boga na pierwszym miejscu w swoim życiu i mogli doświadczać Jego szczególnej opieki i wsparcia w codziennym życiu oraz w służbie dla Boga.

Utrwaliliśmy wiele momentów tych spotkań w aparacie fotograficznym, ale cóż, zgubił się podczas saneczkowania i wszystko przepadło… za wyjątkiem tego, co mam nadzieję, zostało w umysłach i sercach dzieci.

D.P.

Podczas zimowych ferii w Wiśle Czarnym odbył się parafialny kulig dla dzieci i młodzieży. Pomimo wielkiego mrozu chętnych na zimowe szaleństwo nie zabrakło. Jazda dużymi saniami ciągniętymi przez konie, była wielka atrakcją i przeżyciem szczególnie dla tych najmłodszych uczestników. Na miejscu piekliśmy kiełbasę i oczywiście zjeżdżaliśmy na sankach. Wyjazd był bardzo udany, dlatego też mamy nadzieję, że nadarzy się okazja, aby powtórzyć go za rok.

Wspólnie z dziećmi z naszej szkółki przygotowaliśmy program "Pierwsze Boże Narodzenie". Zaangażowaliśmy do niego wszystkich 16 naszych dzieci.

Modliliśmy się z nimi o dobre przygotowanie oraz o dobre zdrowie, bo od tego zależało, czy przedstawienie w ogóle się odbędzie. Dzięki łasce Pana Boga 26 grudnia wszyscy w komplecie (!) mogli z radością wystąpić przed zborem w Lesznej. Każdy wczuł się w swoją rolę: Herod był oburzony na wieść o nowym królu, prorok – poważny, Maria zadziwiona widokiem anioła i pokorna, gospodarz zajazdu – bezradny, Józef – zatroskany, ale pełen ufności do Boga, pasterze – przestraszeni, a Mędrcy – uradowani. Występ na nowo uświadomił dzieciom i nam dorosłym, w jak trudnych warunkach i okolicznościach przyszedł na świat Król królów i Pan panów. Jeden z wierszy zawartych w programie mówił:

"On dla nas znosił chłód i poniżenie Dla nas krzyżowej śmierci poniósł ból Aby wierzący mieli w Nim zbawienie Gdy przyjdzie kiedyś jako Pan i Król.".

Mieliśmy również przywilej gościć na "gwiazdce" szkółki niedzielnej w Lesznej Dolnej, w Czechach. Zostaliśmy po raz kolejny zaproszeni i serdecznie przyjęci przez tamtejszą społeczność wraz z panią pastor Anną Bystrzycką. Dzieci mogły usłużyć wszystkim swoim przedstawieniem. To przywilej dzielić się Dobrą Nowiną z innymi! Myślę, że ta forma przekazu, jaką jest przedstawienie, mogła być błogosławieństwem nie tylko dla widzów, ale również dla małych aktorów.